چکیده

 آموزش نوین مهندسی در ایران، در نُه دهه‌ای که از آغاز آن می‌گذرد، فرازوفرودهایی را پشت‌سر گذاشته است. ازجملۀ تغییرات آن گسترش بی‌سابقۀ آموزش مهندسی است که از دهۀ 80 شمسی آغاز شد و در 1390 به اوج خود رسید. بررسی افزایش تعداد دانشجویان در کنار درصد بالای دانش‌آموختگان مهندسی سؤال‌هایی را طرح می‌کند؛ ازجمله: آموزش مهندسی در کشور به‌ کجا می‌رود و چه فردایی دارد؟ نیاز امروز و فردای صنعت کشور به دانش‌آموختگان مقاطع فنی و مهندسی چقدر است؟ اعتلای آموزش مهندسی در گرو شناسایی چالش‌های آن و طرح راهکارهای غلبه بر آنهاست؛ امری که تنها با پژوهش‌های سامان‌یافته امکان‌پذیر است. در مقالۀ پیش رو، دستاوردهای پژوهشی درخصوص آموزش مهندسی ایران را، در سال تحصیلیِ پیش از آغاز همه‌گیری کرونا (96‌_‌1395)، بررسی کرده‌ایم. بدین‌منظور، ضمن ارائۀ آمارهای مربوط به ارکان آموزش مهندسی در سال بررسی‌شده، چالش‌های آموزشی عمدۀ شناسایی آنها و راه کارهای برون‌رفت از آنها را بیان کرده‌ایم.

کلیدواژه‌ها: آموزش فنی و مهندسی​​​​​​، دانش‌آموختگان، مراکز آموزشی، هیئت‌علمی​​​​​​​، ایران

لینک مقاله در فصلنامۀ آموزش مهندسی ایران (اینجا)