مقاله
ارزیابی درونی و برونی برای ارتقای کیفیت در آموزش مهندسی، تجربههای بینالمللی و تلاشهای ملی. فصلنامه آموزش مهندسی
نویسنده: دکتر حسین معماریان
چکیده
کیفیت شرط بقای مراکز آموزشی مدرن و دریچهای به سوی جهانی شدن آموزش عالی است. در یکی دو دهه گذشته آموزش مهندسی در سطح جهان، تحولات زیادی را پشت سر گذارده و ملاکهای مشخصی برای یک آموزش مهندسی معیار پیشنهاد شده است. امروزه، مراکز آموزش مهندسی پیشرو، برنامههای آموزشی خود را به گونهای عرضه مینمایند که دانشآموختگانی توانا برای ورود به بازار کار مهندسی، در سطح ملی و بینالمللی، به دست دهند. در چنین شرایطی است که ارتقای کیفیت برنامههای آموزشی، در اولویت قرار گرفته است. یکی از در دسترسترین روشها برای آگاهی از نقاط قوت و ضعف برنامههای آموزشی و ارتقای کیفیت آن، گذر موفقیتآمیز از فرایند ارزشیابی است. در برداشت تازهای از «ارزشیابی»، به جای سنجش آنچه دانشگاه عرضه میکند، تمرکز به «دستاوردها»، یعنی آنچه دانشآموختگان کسب کردهاند، معطوف شده است. برای قضاوت در مورد میزان دستیابی دانشجویان به دستاوردهای موردنظر، روشهای «ارزیابی درونی» یا خودارزیابی، توسط مؤسسه آموزشی و «ارزیابی برونی»، توسط نهادهای مستقل ارزشیابی، توسعه یافته است. در این مقاله، ضمن مرور وضعیت ارزشیابی آموزش مهندسی در جهان و تشریح سازوکار ارزیابی درونی و برونی، اقدامات صورت گرفته، در بیش از یک دهه گذشته، برای ارزشیابی آموزش مهندسی ایران، مطابق الگوی رایج در جهان، بررسی شده است.