فصلنامه آموزش مهندسی ایران، شماره 104، صفحات 48-29، زمستان 1403 

راهکارهایی برای ارتقای کیفیت آموزش مهندسی ایران

حسین معماریان

استاد مهندسی زمین / دانشگاه تهران

چکیده 

چه دانش‏‌ها، مهارت‏‌ها و نگرش‏‌هایی را دانشجویان باید در زمان فارغ‏‌ا‏لتحصیلی کسب نموده باشند؟ و چگونه می‏‌توانیم مطمئن شویم که دانشجویان به این توانایی‏‌ها دست یافته‏‌اند؟ اینها دو سؤال اساسی است که آموزش مهندسی در چند دهه اخیر، به دنبال پاسخ به آن بوده و قدم‌های ارزنده‌ای را برای پاسخ به آنها برداشته است. به طور هم‏زمان، دو سؤال عمده در آموزش مهندسی کشور عبارتند از: کاستی‌‏های برنامه‌‏های آموزش کارشناسی مهندسی ایران کدام است؟ و چگونه می‏توان با رفع این کاستی‏‌ها کیفیت آموزش مهندسی را ارتقا داد؟ در چند دهه گذشته، برنامه‏‌ریزی آموزش مهندسی ایران، به صورت متمرکز صورت گرفته است. در نتیجه، بخش قابل توجهی از نقاط قوت و ضعف برنامه‏‌های آموزشی مصوب کشور، مشترک هستند. هدف این پژوهش شناسایی کاستی‏‌های برنامه‌های آموزش مهندسی و ارائه راهکارهای اجرایی برای برطرف‏ کردن آنهاست. به این منظور، با استفاده از دو الگوی معتبر جهانی، کاستی‏‌های برنامه‌‏ها شناسایی شد و در هر مورد، راهکار اجرایی برای برطرف نمودن آنها تدوین و پیشنهاد گردید. در ادامه، راهکارهای پیشنهادی مورد راستی‏‌ آزمایی قرار گرفت و کارایی آنها به اثبات رسید. اجرای راهکارهای پیشنهادی، قدمی مثبت برای گذر از کمیت به کیفیت در آموزش مهندسی ایران است.

واژگان کلیدی: آموزش مهندسی ایران، ارزشیابی برنامه‏‌های آموزشی، کیفیت، EC2000، CDIO

فایل pdf این مقاله، از لینک مقابل قابل دریافت است.